تفاوت وکیل پایه یک دادگستری با وکیل مدنی چیست؟
تفاوت وکیل پایه یک دادگستری با وکیل مدنی چیست ؟
در حقیقت وکیل پایه یک دادگستری دارای مجوز رسمی از قوه قضاییه برای وکالت در دادگاهها است و معمولاً به حل اختلافات و مسائل قانونی مربوط به کیفری، خانواده، تجاری و … می‌پردازد.
از طرفی، می توان گفت وکیل دادگستری به عنوان یک کارشناس قانونی در زمینه‌های مختلف از جمله تنظیم قراردادها، مشاوره حقوقی، تحقیقات حقوقی و نظارت بر امور حقوقی مشتریان فعالیت میکند.
به طور کلی، وکیل پایه یک دادگستری بیشتر در دادگاهها و مجامع قضایی فعالیت دارد، در حالی که وکیل رسمی از نوع مدنی در امور غیرقضایی و خارج از دادگاهها به مشتریان خدمات ارائه می‌دهد.
اما وکلای مدنی مسئول ارائه خدمات حقوقی در زمینه های مدنی مانند قراردادهای تجاری، امور خانواده، مشکلات امور مالی، مشاوره حقوقی و حل اختلافات قضایی است.
وظایف یک وکیل رسمی شامل نوشتن قراردادها، نمایندگی در دادگاه، تحقیق در مورد قوانین و مقررات مربوطه و مشاوره به موکلان در امور حقوقی است.
وکیل مدنی باید دارای دانش قانونی عالی، تجربه و مهارت‌های خوب در ارتباط با مشتریان باشد.
می توان گفت که وکیل پایه یک دادگستری یا به اصطلاح مشاور حقوقی دادگستری، مشاور و مدافع حقوقی افراد در دادگاهها و در مورد موضوعات حقوقی مختلف است.
نکته حائز اهمیت آنکه وکیل پایه یک دادگستری نیازمند تحصیلات حقوقی مرتبط، تجربه کاری در زمینه حقوق قضایی و داشتن مهارت های حل قضاوت و بهره گیری از قوانین و مقررات حقوقی است.
وکیل پایه یک دادگستری نقش اساسی در حفظ حقوق و منافع موکلان خود دارد و به آنها کمک میکند تا در دادگاه بهترین دفاع ممکن را داشته باشند.
. وکیل مدنی
باید دقت نمود که وکیل مدنی که گاهی به‌عنوان وکیل غیررسمی یا نماینده قانونی نیز شناخته می‌شود، کسی است که بدون داشتن پروانه وکالت از کانون وکلای دادگستری، می‌تواند در برخی امور حقوقی خاص به نمایندگی از فرد دیگری عمل کند.
این وکیل مدنی معمولاً برای انجام امور غیرقضایی یا اداری انتخاب می‌شود. به‌عنوان‌مثال:
- امضای قراردادها
- انجام معاملات
- نمایندگی در امور اداری
- پیگیری امور شخصی در سازمان‌های دولتی
نکته: وکیل مدنی نمی‌تواند در دادگاهها از موکل خود دفاع کند و یا در جلسات دادگاه به نمایندگی از موکل حضور یابد.
۲. وکیل دادگستری
بنابراین وکیل دادگستری فردی است که تحصیلات حقوقی را گذرانده و پس از طی مراحل لازم (مانند گذراندن کارآموزی و قبولی در آزمون وکالت)، پروانه وکالت از کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضائیه دریافت کرده است.
این وکلا مجاز به انجام موارد زیر هستند:
- دفاع از حقوق موکل در دادگاهها و مراجع قضایی
- تهیه و تنظیم لایحه‌های دفاعی و دادخواست‌ها
- شرکت در جلسات دادگاه به‌عنوان نماینده قانونی موکل
- ارائه مشاوره حقوقی به موکلین
در ادامه به توضیحات دقیق‌تر و جزئیات بیشتری درباره تفاوت‌های وکیل مدنی و وکیل دادگستری می‌پردازیم:
تعریف قانونی و وضعیت حقوقی
- وکیل مدنی: وکیل مدنی یک شخص حقیقی است که بر اساس قراردادی که بین او و موکلش منعقد می‌شود، نمایندگی موکل خود را در امور مدنی بر عهده می‌گیرد. این نوع وکالت بر اساس ماده ۶۵۶ قانون مدنی ایران تعریف می‌شود. در اینجا، وکیل مدنی صرفاً به‌عنوان نماینده موکل عمل میکند و قدرت حقوقی محدودتری نسبت به وکیل دادگستری دارد. این نمایندگی می‌تواند در زمینه‌های مختلف از جمله امور مالی، اداری، و ملکی باشد.
- وکیل دادگستری: وکیل دادگستری، بر اساس قوانین و مقررات مربوطه، پس از گذراندن تحصیلات حقوقی و گذراندن آزمون وکالت، موفق به دریافت پروانه وکالت از کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضاییه می‌شود. این وکلا مجاز به دفاع از حقوق موکلین در تمامی مراحل دادرسی، از جمله دادگاه‌های عمومی، انقلاب، تجدیدنظر، و دیوان عالی کشور هستند. وکیل دادگستری می‌تواند در امور کیفری، حقوقی، خانوادگی، تجاری و سایر زمینه‌های قضایی وکالت کند.
نتیجه‌گیری:
در کل، وکیل مدنی و وکیل دادگستری دو نقش متفاوت در نظام حقوقی ایران دارند. وکیل مدنی عمدتاً در امور غیرقضایی و با محدودیت‌هایی مشخص فعالیت میکند، درحالی‌که وکیل دادگستری از اختیارات و مسئولیت‌های گسترده‌ای در حوزه قضایی برخوردار است و نیاز به تحصیلات حقوقی و پروانه وکالت دارد. انتخاب بین این دو نوع وکیل بستگی به نوع نیاز و موضوع موردنظر دارد
